O mieście

WROCŁAW – w miejscu skrzyżowania szlaków prowadzących z Europy Zachodniej na Ruś i nad Morze Czarne oraz z Wenecji nad Bałtyk wyrosło miasto, które od najdawniejszych czasów było ośrodkiem handlu oraz przenikania idei i kultur. W roku 1000 wybrano Wrocław na siedzibę biskupstwa a już wiek później na jedną z głównych siedzib władców polskich. W połowie XII w. miasto stało się stolicą piastowskiego księstwa śląskiego. Zniszczony podczas najazdu Mongołów w 1241 roku Wrocław odrodził się, aby na lewym brzegu Odry uzyskać lokację na prawie magdeburskim już w roku 1261. Okres rozkwitu Wrocławia przypadł na XIV i XV w. pod koroną czeską. Liczące około 15 tysięcy obywateli miasta, było jednym z największych i najbogatszych w tej części Europy. Rozkwit ten zaowocował budową wielu wspaniałych gotyckich budowli, świątyń oraz unikalnego ratusza.

Budowle zachowane do dziś są świadectwami kunsztu i rozmachu ówczesnych fundatorów i budowniczych oraz bogactwa miasta. Wiek XVI rozpoczyna okres wpływów Cesarstwa Austrii i katolickich Habsburgów, na ten sam czas przypada również rozprzestrzenianie się nauk Lutra. Protestantyzm wkracza do miasta szybko ale w porównaniu do innych rejonów Europy nader spokojnie. Dzięki temu miasto rozwija się nadal, nie tracąc na konfliktach religijnych. Rozbudowa średniowiecznych fortyfikacji i ich umacnianie rozpoczyna się w obliczu zagrożenia nawałą turecką. Wrocław przeistacza się w twierdzę. Rok 1618 to początek wojny trzydziestoletniej, konflikt ten doprowadza miasto do ruiny gospodarczej i do wyludnienia. Dopiero kontrreformacja, która rozpoczęła się w wieku XVII sprawia, że Wrocław się odradza. Okres ten pozostawił po sobie wiele okazałych i wspaniałych budowli barokowych; kościołów, klasztorów i pałaców.

Po XII-sto wiecznej szkole katedralnej, po średniowiecznych i renesansowych, znanych szeroko w rejonie i świecie gimnazjach w XVIII w. powstało tutaj kolegium jezuickie z fundacji cesarza Leopolda I, dając początek uniwersytetowi, co przyczynia Wrocławiowi większej sławy i rozgłosu. Nowy rozdział w życiu miasta rozpoczyna się w roku 1741, po wkroczeniu króla Fryderyka II Wielkiego i przyłączeniu Sląska do Królestwa Prus, rządzonego przez dynastię Hochenzollernów. Kolejne wojny: trzy śląskie i napoleońska, oraz trwająca 2 lata okupacja francuska hamują rozwój Wrocławia. Na początku XIX w., kiedy na rozkaz Napoleona zlikwidowano fortyfikacje miejskie, teren Wrocławia powiększa się, poprzez przyłączanie kolejnych pięciu przedmieść. W tym czasie miasto jest jednym z największych miast cesarstwa niemieckiego, stając się jedną z jego trzech stolic po Berlinie i Królewcu.

Nowe, przyłączone tereny, budowa fabryk, linii kolejowych i rozbudowa dróg oraz regulacja Odry w połowie XIX w., sprawiają, że Wrocław staje się wielkim ośrodkiem i węzłem komunikacyjnym. XX w. jest okresem wielkich zmian. W obliczu nadchodzącej II wojny światowej, miasto umacnia się a w roku 1944 uzyskuje status miasta- twierdzy. W 1945 roku po kilkumiesięcznym oblężeniu i bombardowaniach Wrocław został zniszczony w ponad 70%, tracąc ogromną część dorobku wielu pokoleń mieszkańców, twórców, architektów, budowniczych i humanistów. Od maja 1945 roku trwala odbudowa miasta a wielokulturową i wielonarodową historię kontynuują dziś współcześni mieszkańcy. Dzisiejszy Wrocław jest ośrodkiem nauki, kultury, handlu i przemysłu. W tym miejscu tak jak przed wiekami krzyżują się szlaki, tak jak kiedyś wymiana idei i ludzi powoduje, że Wrocław jest wyjątkowym miejscem na mapie Europy. Miejscem, które warto poznać.